Στις 17 Ιουνίου ο ελληνικός λαός θα κληθεί και πάλι με την ψήφο του να κάνει την επιλογή του, αναμφίβολα με πολύ περισσότερες παραστάσεις και πολύ πιο ώριμος καθώς η εμπειρία της 6ης Μαΐου είναι νωπή. Από τη στιγμή που η ευκαιρία για εθνική συνεννόηση χάθηκε, η κάλπη ήταν ο αναπόφευκτος μονόδρομος,
Τα διλλήματα πάντα υπαρκτά, αφού η επιλογή από μόνη της προϋποθέτει κρίση και ως συνέπεια αποκλεισμό των υπολοίπων εναλλακτικών. Η οικονομία για μια ακόμη φορά θα είναι στο επίκεντρο των δηλώσεων στα πάνελ της τηλεόρασης, αλλά και στις προεκλογικές ομιλίες των αρχηγών, δικαίως βέβαια, αφού μονοπωλεί την καθημερινότητα όλων μας.
Ωστόσο πολιτική δεν είναι μόνο η οικονομία, ή αν θα θέλαμε να το πάμε και ένα βήμα παραπέρα, οι άλλες εκφάνσεις της πολιτικής ζωής είναι άμεσα συνδεδεμένες με την οικονομία της χώρας και κατ’ επέκταση με την επιβίωσή. Ένα οικονομικό πρόγραμμα από μόνο του δεν λέει τίποτα, αν δε συνδέεται με ένα πλήρες πρόγραμμα για την παιδεία, την υγεία, τη λαθρομετανάστευση, την κοινωνική πολιτική.
Με ή χωρίς μνημόνιο η κουβέντα δεν θα έχει νόημα αν δεν υπάρχει Ελλάδα.
Οι πρόσφατες εικόνες από τη βουλή όπου βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς αποχώρησε επιδεικτικά από την αίθουσα την ώρα που ο Πρόεδρος της Βουλής ζήτησε να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή για τη μνήμη των θυμάτων της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, ή η συμμετοχή της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ σε εκδηλώσεις στα Σκόπια για την ελληνικότητα της «Μακεδονίας», καταδεικνύουν τόσο το ρόλο των συγκεκριμένων προσώπων όσο και τον τρόπο με τον οποίο κάποιοι κομματικοί σχηματισμοί φαντάζονται πως μπορεί να κυβερνήσουν.
Η Ελλάδα είναι πέρα και πάνω από κόμματα και από πρόσκαιρες πολιτικές επιλογές. Η Ελλάδα είναι πρώτα η ιστορία και οι αγώνες των προγόνων μας, τους οποίους κανένας δεν μπορεί να ακυρώσει ή να μειώσει.
Η αγάπη προς την πατρίδα δεν είναι αντικείμενο πολιτικού πλειστηριασμού, αλλά οι επικίνδυνες θέσεις και πολιτικές δεν πρέπει να βρουν χώρο δράσης στη νέα Βουλή που θα σχηματιστεί.
Τώρα τους γνωρίζουμε όλους, ξέρουμε το ρόλο τους, είδαμε την άρνησή τους να αναλάβουν τις ευθύνες τους και πλέον αυτό που εμείς πρέπει να κάνουμε είναι να στείλουμε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τους εφήμερους λαοπλάνους και τους εχθρούς της πατρίδας μας.