Είχα την τύχη να συμμετάσχω σε δύο Συνδιασκέψεις που διοργάνωσε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης, παράλληλα είχα την τιμή στην πρώτη μου συμμετοχή να είμαι ο υπεύθυνος της Οργάνωσης, ενώ στη δεύτερη να είμαι ο Πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής.
Τότε μπορεί οι ευθύνες να φάνταζαν βουνό, σήμερα όμως ένα και μόνο συναίσθημα κυριαρχεί η νοσταλγία. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ήταν πάντα πρωτοπόρα σε θέσεις και προτάσεις, όμως ζώντας για 6 χρόνια τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης μπορώ να πω ότι αυτή η οργάνωση έχει αυτό το κάτι διαφορετικό.
Η πρώτη μου Συνδιάσκεψη σαν Υπεύθυνος, η 3η της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης έλαβε χώρα στις 10-11/11/2001 στη Χαλκιδική, με σύνθημα «Ζούμε το σήμερα, Δημιουργούμε το αύριο». Οι ομάδες εργασίας επεξεργάστηκαν 4 θέματα:
«Μη κρατικά Πανεπιστήμια»,
«Ο ρόλος της Ελλάδας στα Βαλκάνια»,
«Τεχνολογία ελέγχει ή ελέγχεται»,
«Ολυμπιακοί αγώνες».
Τα παραλειπόμενα της Συνδιάσκεψης πολλά, ευχάριστα και μη, αφού περιελάμβανε από γυμναστική χαλάρωσης για την τόνωση του πνεύματος, μέχρι λιποθυμίες και αναμφίβολα κόντρες. Σαν κορυφαίες στιγμές θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι για το καλό της ενότητας η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης, δέχτηκε τον αντικαταστατικό μη ορισμό του υπεύθυνου της Θεσσαλονίκης στη θέση του Αναπληρωτή Γραμματέα της πανελλαδικής οργάνωσης. Από τότε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης ήταν η οργάνωση που έβαζε το «εμείς» πάνω από το «εγώ» της.
Αξίζει επιπλέον να αναφέρουμε τις ώρες επί ωρών συζητήσεων και… διαπραγματεύσεων με την οργάνωση της Ιατρικής ώστε να προστεθεί μία παράγραφος, στα τελικά συμπεράσματα, που θα εξαιρούσε τις ιατρικές σχολές από τις προτάσεις μας για την ίδρυση των Μη Κρατικών Πανεπιστημίων. Η ιστορία δείχνει πως ήταν μία λάθος επιλογή.
Η επόμενη Συνδιάσκεψη, η 4η για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε και πάλι στη Χαλκιδική στις 22-23/7/2003, με σύνθημα «Με όπλο τις ιδέες μας, επίΘΕΣΗ στο μέλλον».
Η δεύτερη μου Συνδιάσκεψη είχε και αυτή τις ιδιαιτερότητές της αλλά από άλλο πρίσμα. Έχοντας τελειώσει το Οικονομικό δεν ήμουν πλέον φοιτητής, οπότε και είχα αποχωρήσει από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Έτσι, έμελλε η εν λόγω Συνδιάσκεψη να είναι ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά. Και πάλι όμως οι ώρες συσκέψεων ήταν ατελείωτες τόσο με τους συνεργάτες μου στα οργανωτικά, όσο και στις θεματικές ενότητες για τη διαμόρφωση των τελικών συμπερασμάτων.
13 λοιπόν χρόνια σήμερα από την τελευταία μου συμμετοχή σε Συνδιάσκεψη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης αυτό που μένει είναι η χαρά ότι έβαλα κι εγώ ένα λιθαράκι για να γίνει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αυτό που είναι σήμερα. Τα θέματα που απασχολούσαν τους φοιτητές τότε βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο επίκεντρο του διαλόγου. Από τη μία επιβεβαιώνει την πρωτοπορία της οργάνωσης μας στο πέρασμα του χρόνου, από την άλλη δείχνει και το τέλμα στο οποίο έχουν οδηγήσει την φοιτητική κοινότητα οι συνεχόμενοι πειραματισμοί των Υπουργών Παιδείας.
Αναφορές στο προσωπικό μου ιστολόγιο για τις Συνδιασκέψεις της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης μπορείτε να βρείτε και στα παρακάτω link:
http://kimonmitalidis.gr/archives/472
http://kimonmitalidis.gr/archives/489