Ξένα κέντρα και το εγχώριο επιχειρηματικό λόμπι προετοιμάζουν κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας.
όνο τυχαίες δεν ήταν, όπως αποδεικνύεται, οι πρόσφατες, πυκνές αναφορές από πολιτικούς διαφορετικού προσανατολισμού (όπως λ.χ. ο Απόστολος Τζιτζικώστας, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Πάρις Μουτσινάς από τους ανεξάρτητους) για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας! Πράγματι, όπως αποκαλύπτουν έγκυρες πηγές στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», βρίσκονται σε εξέλιξη δύο σενάρια μιας σημαντικής αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό, η οποία προβλέπει ευρύτερες κυβερνητικές συνεργασίες, με αλλαγή… πρωθυπουργού. Στην εξέλιξη αυτή εξωθούν η δυσμενής οικονομική πραγματικότητα και ισχυροί «παίκτες», που είναι σε θέση να επηρεάζουν τα εν Ελλάδι πολιτικά πράγματα, όπως ξένοι παράγοντες, αλλά και το εγχώριο επιχειρηματικό κατεστημένο.
Ειδικότερα, τα δύο σενάρια αποβλέπουν στη δημιουργία:
- συνθηκών μεγαλύτερης σταθερότητας,
- μεγαλύτερων προοπτικών, εκ της εξέλιξης αυτής, για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και αποφυγή πρόωρων εκλογών
- της δικαιολογημένης αίσθησης ανανέωσης της διακυβέρνησης της χώρας και,
- ενός συμπαγέστερου εθνικού μετώπου για μία αποτελεσματικότερη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, με την προοπτική, έτσι, να επιτύχει η Ελλάδα κάτι περισσότερο απ’ ό,τι μια διαπραγμάτευση από το κουρασμένο σημερινό σύστημα διακυβέρνησης.
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ
Το πρώτο σενάριο είναι να ενισχυθεί η σημερινή διακυβέρνηση, στη σύνθεσή της και στην κοινοβουλευτική της υποστήριξη, από βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. και από τη δεξαμενή των ανεξάρτητων. Βασικοί εταίροι θα παραμένουν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Η μεγάλη διαφορά θα είναι ότι στην υλοποίηση του σεναρίου αυτού θα επιλεγεί άλλος πρωθυπουργός στη θέση του κ. Σαμαρά.
Το δεύτερο σενάριο που εξετάζεται είναι η δημιουργία ενός ευρύτερου κυβερνητικού σχήματος με τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να θεωρείται αυτονόητη η αλλαγή πρωθυπουργού, που θα ήταν άλλωστε και όρος του κόμματος του κ. Τσίπρα για τη συμμετοχή του σε ένα τέτοιο σχήμα «εθνικής σωτηρίας». Είναι επίσης πασίδηλο ότι το ΠΑΣΟΚ, υποστηριζόμενο και από το Σημιτικό σύστημα, που ελέγχει «Ποτάμι» και «Ελιά», επιδιώκει να διαφοροποιηθεί από τη Ν.Δ. Επομένως, η προοπτική των δύο σεναρίων, και κυρίως του δευτέρου, με τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ, ευνοεί τη διαφοροποίηση αυτή.
Δεδομένου ότι σε μία τέτοια ευρύτατη κυβερνητική σύνθεση, που θα προσομοιάζει με οικουμενική κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε αποφασιστικό λόγο, δεν θα πρέπει να αποκλείεται ο πρωθυπουργός να προέρχεται από την Κεντροαριστερά. Ή να είναι ένας τεχνοκράτης κεντροαριστερών καταβολών (όπως υπήρξε ο πρώην διοικητής της Εθνικής Τραπέζης κ. Βασίλης Ράπανος). Για την περίπτωση πολιτικού προσώπου από αυτόν τον χώρο, ιδανικός για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, Νίκος Κωνσταντόπουλος.
Είναι εύλογο το ερώτημα γιατί θα δεχόταν να συμμετάσχει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα τέτοιο σχήμα.
- Πρώτον, διότι θα συνιστούσε μια καλή προετοιμασία κυβερνητικής ενασχόλησης.
- Δεύτερον, διότι δεν φαίνεται να τον συμφέρουν οι πρόωρες εκλογές, παρά τα όσα λέγονται σε σχέση με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο ένας λόγος είναι ότι θα έπρεπε να επωμισθεί μόνος του και πρόωρα το βάρος της απόδειξης των όσων υποστηρίζει, σε σχέση με τη στάση του έναντι των δανειστών. Ενας άλλος λόγος ενδεχομένως έχει να κάνει με την πιθανότητα να ζητούνταν από το Βερολίνο, όταν θα έπαιρνε ο κ. Τσίπρας την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, η αποδοχή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που λήγει το 2016. Μέχρι τότε όμως απομένουν και άλλες δόσεις, η εκταμίευση των οποίων θα μπορούσε να αποτελεί όρο μιας προηγούμενης αποδοχής από τον κ. Τσίπρα του περιεχομένου του Μεσοπρόθεσμου και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτό.
ΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΤΕΣ
Οπως αναφέρθηκε, στην υλοποίηση των σεναρίων αυτών πρωταγωνιστικό ρόλο, για διαφορετικούς λόγους, παίζουν και ξένα κέντρα, αλλά και το ισχυρό εγχώριο επιχειρηματικό λόμπι. Οσον αφορά τα ξένα κέντρα, είτε είναι ευρωπαϊκά είτε πέραν του Ατλαντικού, λαμβάνουν υπ’ όψιν τις σημερινές πολιτικές συνθήκες, οι οποίες καταγράφονται ως εξής:
Η υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι μη αναστρέψιμη. Επομένως, οι ισχυροί παράγοντες προετοιμάζουν την επόμενη ημέρα, με συνετά όμως βήματα.
Την πολιτική ατζέντα την καθορίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι προσωπικές πρωτοβουλίες Σαμαρά δεν αποδίδουν, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να αναλώνει το προσωπικό του κεφάλαιο, χωρίς αποτέλεσμα. Επομένως, ο ξένος παράγοντας, από τη δική του βεβαίως σκοπιά, βλέπει: Ο μεν αμερικανικός ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να πέσει σε κυβερνητική αστάθεια, αλλά να παραμείνει πόλος σταθερότητας σε μια ιδιαίτερα εύφλεκτη περιοχή. Οι Ευρωπαίοι δανειστές, από την άλλη πλευρά, επιδιώκουν μια πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα, δεδομένου ότι ενδιαφέρονται να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, κάτι βεβαίως που δεν εγγυάται η δυσλειτουργία κράτους και οικονομίας εξαιτίας είτε ακραίας πόλωσης είτε ακυβερνησίας.
Από την άλλη πλευρά, επειδή ούτως ή άλλως οι αγορές είναι νευρικές -διότι η σημερινή οικονομική αστάθεια είναι ένα διεθνές φαινόμενο-, αυτές γίνονται νευρικότερες εξαιτίας κυβερνητικών αστοχιών, όπως αποδείχτηκε το τελευταίο διάστημα, με τις αψυχολόγητες και κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις ότι βγαίνουμε στις αγορές. Ομως, όπως η αύξηση των επιτοκίων καθιστά απαγορευτικό τον δανεισμό για το κράτος, κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον δανεισμό του επιχειρηματικού κόσμου, λόγω ακριβώς αυτής της συμπεριφοράς των αγορών.Κατά συνέπεια, και ο επιχειρηματικός κόσμος βλέπει μπροστά του εμπόδια εξαιτίας άστοχων κυβερνητικών συμπεριφορών, σε μια οικονομική συγκυρία μάλλον δυσμενή.
Σε γνώση του Σαμαρά οι σχεδιασμοί
Σε γνώση του Σαμαρά είναι οι διαδικασίες που προωθούνται. Η κατάσταση αυτή τον έχει πεισμώσει και λέγεται ότι στους στενούς συνεργάτες του εκμυστηρεύεται ότι «εγώ δεν θα φύγω». Πώς θα μπορούσε όμως να αποτρέψει τις εξελίξεις αυτές; Με αιφνιδιαστική προσφυγή στις κάλπες, με δική του πρωτοβουλία, δημιουργώντας προηγουμένως μια τεχνητή πολιτική κρίση.
Γνωρίζοντας ότι πρώτο κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδέχεται την «αριστερή παρένθεση» στη διακυβέρνηση της χώρας και έχει πλέον στα δικά του χέρια ο Σαμαράς το όπλο για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Με τους 128 βουλευτές που διαθέτει. Ετσι, μπορεί να προκαλέσει εκείνος εκλογές λόγω της μη εκλογής Προέδρου και να επιχειρήσει να κερδίσει την επόμενη αναμέτρηση. Για το σενάριο αυτό του Μαξίμου όμως πολλά είναι τα «αν» και οι προϋποθέσεις. Πρώτον, υπάρχει το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ με σωστές κινήσεις, που δεν θα τρομάζουν, και με ενδεχόμενη μία διακριτική στήριξη από το εξωτερικό, ώστε να καθησυχαστεί το ελληνικό κοινό και να αποφευχθεί η ανωμαλία των συχνών αναμετρήσεων, να κατορθώσει να συγκεντρώσει αυτός τους 180! Κι έτσι, οι επόμενες εκλογές να γίνουν το 2018 ή το 2019! Δεύτερον, δεν γνωρίζει η Ν.Δ. τι ποσοστό θα πάρει σε μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Αν είναι χαμηλότερο του 20%, δεν θα έχει προοπτικές σε μια επόμενη αναμέτρηση.