Τον Γκάλη τον γνωρίζαμε ως έναν κορυφαίο χορευτή των αγωνιστικών χώρων , έναν απαράμιλλης αισθητικής και αγωνιστικής αξίας παίχτη, ένα χάρμα ειδέσθαι των γηπέδων. Πρόκειται για έναν αθλητή που κατάφερε πράγματα πρωτόγνωρα για το άθλημα του μπάσκετ το οποίο πριν την έλευση του στη χώρα μας, μaς ήταν περίπου αδιάφορο.
Πριν λίγες μέρες – όταν καθυστερημένα τον τίμησαν για την προσφορά του και πολύ δίκαια χάρισαν στη σάλα του Παλαί ντε Σπορ το όνομά του – είδαμε έναν Γκάλη αγνώριστο. Δεν εννοώ προφανώς τα γκριζαρισμένα του μαλλιά… Ο μεγάλος αθλητής γελούσε και δάκρυζε από συγκίνηση και ευτυχία! Και είναι πέρα ως πέρα δίκαιο να του την χαρίσουμε, μιας και ο Νικ κατάφερε να σηκώσει στους ώμους του – στον τομέα που του αναλογούσε – ολόκληρο το Έθνος, όχι με έναν στιγμιαίο άθλο, αλλά με έναν συνεχή. Πράγμα σπάνιο για τις παραδοσιακές μας «επιδόσεις».
Ωστόσο, δεν είναι που είδαμε το ακριβοθώρητο χαμόγελο του Γκάλη – ούτε το σπανιότερο δάκρυ του, που μας εντυπωσίασε. Είναι που στις δύσκολες μέρες που περνάμε, ο Γκάλης αποτελεί το μόνο σύμβολο της μεταπολίτευσης που διασώθηκε ως αυθεντική αξία,γιατί ο Γκάλης υπήρξε η μοναδική αξία με πραγματικό αντίκρισμα στην τεράστια φούσκα της μεταπολίτευσης. Ήταν αυτός που δεν βάσισε την φήμη του στην μετριότητα, εκείνος του οποίου τα αριστεία δεν αποδείχτηκαν κίβδηλα αλλά από ατόφιο χρυσάφι.
Σήμερα, η αξία του Γκάλη φαντάζει πολύ σημαντικότερη από ότι υποψιαζόμαστε. Πρόκειται, πιθανότατα, για μιαν από τις σπανιότατες τιμαλφείς αξίες της μεταπολιτευτικής περιόδου. Είναι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε κάλπικος, του οποίου η αξία δεν βρέθηκε σε δραματική αντιστοιχία με την θλιβερή αποκαλυπτική πραγματικότητα που βιώσαμε και βιώνουμε. Ακόμα και σήμερα, καθώς τον αντικρίζω στην τηλεόραση, νιώθω ότι ο Γκάλης μου προσφέρει για πολλοστή φορά, ελπίδα!… Ότι πιο σπάνιο πλέον στην χώρα μας.
Σ ευχαριστούμε για μιαν ακόμα φορά, Νίκο !
πηγή: www.topontiki.gr
