Με την ολοκλήρωση του 9ου Συνεδρίου και την επιστροφή στο σπίτι μια προσωπική διαδρομή η οποία είχε ξεκινήσει το 1997, έκλεισε. Η πορεία από αύριο θα στηρίζεται σε νέες βάσεις αλλά πάντα με τις ίδιες αξίες και τις ίδιες αρχές.
Είναι οι στιγμές που πρέπει να ληφθούν οι αποφάσεις. Δυστυχώς, άνθρωποι με τους οποίους πορεύτηκα μαζί, ήταν φίλοι μου για πολλά χρόνια, αποδείχθηκαν μικρότεροι των περιστάσεων, σε αντίθεση με ανθρώπους με τους οποίους δεν είχα ποτέ φιλικές σχέσεις και βρίσκονταν στην απέναντι πλευρά του δρόμου(κυριολεκτικά και μεταφορικά) στα πανεπιστημιακά μας χρόνια.
16 χρόνια πιστός σε πρόσωπα που τελικά ίσως δεν άξιζε. 16 χρόνια πιστός σε μια αφηρημένη έννοια ομάδας. Και; Ποιο είναι τελικά το συμπέρασμα; Αυτοί που ήταν μονίμως στα “κάγκελα” είναι αυτοί που πάντα έπαιρναν τα πάντα.
Δεν υπάρχει πικρία, ούτε κακία απλά…
Ο κύκλος έκλεισε.
Ίσως να έκλεισε μετά από ένα συνέδριο στα Καμμένα Βούρλα ή μετά από ένα άλλο στους Δελφούς, σίγουρα όμως επιβεβαιώθηκε μετά το Συνέδριο στο Παλαιό Φάληρο.
Από τον πρώτο κύκλο αυτής της πορείας κρατώ τις λίγες, αλλά ισχυρές φιλίες που αναπτύχθηκαν με ανθρώπους που δοκιμαστήκαμε σκληρά και αντέξαμε, αλλά και τα νεότερα παιδιά με τα οποία μας συνδέουν τα ίδια καθαρά ιδανικά, τα ίδια πιστεύω.
Πλέον το ΕΜΕΙΣ είναι πολύ περιορισμένο, αλλά είναι και πολύ πιο ισχυρό και περιχαρακωμένο.
Υ.Γ. είμαι σίγουρος πως πολλοί μπερδεύτηκαν.
Υ.Γ.2 είμαι επίσης σίγουρος πως αν διαβάσουν τις γραμμές αυτές οι παραλήπτες θα καταλάβουν πολλά.