Δυστυχώς πτωχεύουμε… πολιτικά!

Τα κόμματα, παλιά και νέα, «φορτσάρουν» τις μηχανές τους ενόψει των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών. Σε κάποια από αυτά ήδη ξεκίνησαν οι εσωκομματικές διαδικασίες για τη στελέχωση των ψηφοδελτίων, ενώ στα υπόλοιπα παρατηρούμε έντονη κινητικότητα με μεταγραφές και διαρροές ονομάτων.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση και συνάμα θλίψη είναι το γεγονός ότι η πολυδιαφημιζόμενη και πολυπόθητη ανανέωση για άλλη μια φορά πηγαίνει περίπατο. Το άκουσμα των πρώτων ονομάτων, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, δείχνει πως οι ίδιοι άνθρωποι που τόσο καιρό από διάφορες θέσεις διοικούσαν και ήταν στα πράγματα, οι ίδιοι άνθρωποι είναι και πάλι αυτοί που ζητούν την ψήφο μας.
Κι αν λέμε ότι ο λαός πρέπει να αποδείξει ότι είναι σοφός και να κάνει τις σωστές επιλογές, εντούτοις η πραγματικότητα μας λέει πως οι άξιοι και ικανοί για μια ακόμη φορά θα παρακολουθήσουν από απόσταση ασφαλείας και αυτήν την εκλογική αναμέτρηση. Όλο αυτό το σκηνικό κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι. Τα «παλιά» κόμματα έχουν καθεστωτική νοοτροπία και αντίληψη της λογικής της κατάπνιξης κάθε νέας και διαφορετικής φωνής. Από την άλλη πλευρά τα νεοσύστατα κόμματα, που δεν προέρχονται από παρθενογένεση, αλλά είναι κομμάτι του πολιτικού συστήματος που μέχρι χθες υπηρετούσαν, προσπαθούν να μας πείσουν για το νέο και την αλλαγή. Πόσο νέο όμως, είναι ένα σπίτι όταν χρησιμοποιείς υλικά από ερείπια που βρίσκονται γύρω; Όλα που λένε τώρα, «οι εκφραστές του νέου» γιατί δεν τα είχαν καταγγείλει όσο καιρό ήταν γρανάζια του συστήματος διατελώντας στο σύνολό τους σχεδόν υπουργοί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας;
Δυστυχώς η Ελλάδα έχει πτωχεύσει. Κι αν οικονομικά ακόμα μπορούμε να λέμε πως πήραμε παράταση ζωής και αποφύγαμε προσωρινά τη χρεοκοπία, έχουμε ήδη πτωχεύσει πολιτικά και κοινωνικά. Έχουμε φιμώσει κάθε φωνή που δε συμφωνεί με το σύστημα κι έχουμε στείλει στον κάλαθο των αχρήστων κάθε πρόταση που θα μπορούσε να κάνει καλύτερα τα κόμματα και αυτά με τη σειρά τους την κοινωνία.
Και πως άλλωστε θα γινόταν αλλιώς όταν η καλύτερα αμειβόμενη εργασία είναι αυτή του βουλευτή, και μάλιστα με πολλά έξτρα, όταν ακόμα και οι «επαναστάτες» δεν παραιτούνται από τη θέση τους, όταν οι «ηγέτες» πουλάνε τη συνείδηση τους μόνο και μόνο για να διεκδικήσουν την επανεκλογή τους.
Σημεία των καιρών η κατάπτωση των πολιτικών ηθών (αν και αμφιβάλλω αν πολλοί από τους πολιτικούς μας είχαν ποτέ ηθικές αρχές)