Καλαμάτα, 2001, το βάπτισμα του πυρός για μένα προσωπικά, καθώς ήταν το πρώτο συνέδριο της οργάνωσης στο οποίο συμμετείχα.
Αξέχαστες στιγμές, όχι μόνο ευχάριστες, από υπόγεια ξενοδοχείων, από σταυροδοσίες στις 3:00 τα ξημερώματα, από τσεκαδόρους και από κόσμο πραγματικά κουρασμένο να κοιμάται την ώρα της σταυροδοσίας.
Ένα ταξίδι περί των 15 ωρών με το λεωφορείο από τη Θεσσαλονίκη ως την Καλαμάτα.
Μία εμπειρία πρωτόγνωρη, όμως μέσα από τέτοιες διαδικασίες ανδρωθήκαμε και τελικά διαμορφώσαμε, ως ένα βαθμό, την προσωπική πολιτική υπόσταση αλλά και την μετέπειτα πορεία μας στην οργάνωση αλλά και στο χώρο γενικότερα.
“Απορίες, κακίες δεν έχει, όποιος δεν μπορεί ας φύγει τώρα“, όποιοι ήταν παρόντες θυμούνται πολύ καλά αυτή τη φράση.