Οι βολεμένοι του συστήματος εμφανίζονται ως όψιμοι επαναστάτες.

Στην ελληνική δημοκρατία, στο ξημέρωμα του 2013, ο καθένας μπορεί να είναι ό,τι δηλώσει. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων γνώρισε τις τελευταίες μέρες τη “Βίλα Αμαλία” και πολλά άλλα “κέντρα πολιτισμού”, όπως χαρακτηρίστηκαν από το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Καστοριά. Μπορούμε αν θέλουμε να προσθέσουμε ακόμα μερικά “πολιτιστικά κέντρα”, όπως η Φάμπρικα της Ιφανέτ στη Θεσσαλονίκη.
Αλήθεια και μιας ο λόγος περί πολιτιστικών κέντρων, ποια η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και του βουλευτή του στην Καστοριά για το πραγματικό πολιτιστικό κέντρο που δεν έχει η πόλη μας; Μήπως θέλουν κάποιο αρχοντικό να το μετατρέψουμε για τις ανάγκες του αγώνα σε “πολιτιστικό κέντρο” τύπου βιλών ανομίας σαν αυτές στην Αθήνα;
Βέβαια τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τα χτυπήματα από το ΣΥΡΙΖΑ προς τον ελληνικό λαό είναι ανελέητα. Τι να θυμηθούμε; Τον προκλητικό Τατσόπουλο, τη Γαϊτάνη με τη δήλωσή της για τα δίκαια των Σκοπιανών αναφορικά με την ονομασία ή τελικά τον αναρχικό Διαμαντόπουλο;
Η λίστα βέβαια τελειωμό δεν έχει και δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς, όταν μιλάμε για ένα μωσαϊκό συνιστωσών χωρίς κοινή συνισταμένη. Από ανθρώπους που βρίσκονται στο χώρο της παρανομίας και των κουκούλων, ως τους όψιμους νεοπασόκους που αποκήρυξαν το κίνημα τους όταν είδαν το καράβι να βουλιάζει.
Η βία είναι καταδικαστέα σε κάθε της μορφή, είτε είναι δεξιά, είτε είναι αριστερή ή κεντρώα, είτε είναι κρατική. Καμία εξαίρεση, κανένας συμψηφισμός, κανένα στρογγύλεμα, στη δημοκρατία δεν έχουν θέση πράξεις βίας, ούτε στο ελληνικό κοινοβούλιο άνθρωποι που δε σέβονται τους θεσμούς της Δημοκρατίας.
Είναι βέβαιο πως όλοι κρίνονται και η κοινωνία θα κρίνει και θα απορρίψει, όχι τα κόμματα, αλλά τους εκφραστές μιας ξένης, για τα δικά μας ήθη, λογική αναρχίας.