Ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας αρχίζει να αφήνει επικίνδυνα έντονα και σημάδια κοινωνικής εξαθλίωσης. Ο κοινωνικός ιστός καταρρέει μέρα με τη μέρα. Αρχίζουμε να χάνουμε τον προσανατολισμό μας ως άτομα. Στοιχεία και εικόνες, αρνητικά, που μέχρι χθες ήταν άγνωστα για όλους εμάς, σήμερα είναι βιώματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Η ανέχεια μας έχει μεταβάλει όλους. Η επιθετικότητα, ο εκνευρισμός και η μισαλλοδοξία είναι χαρακτηριστικά σύμφυτα του σύγχρονου Έλληνα. Η κοινωνική ανισότητα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, ενώ ταυτόχρονα πολλές κοινωνικές αναστολές μας χάνονται και βγάζουμε στην επιφάνεια τον κακό μας εαυτό.
Χαρακτηριστικό, αλλά ταυτόχρονα και αληθινό παράδειγμα, ένα σημερινό συμβάν που δείχνει με τρόπο γλαφυρό τη σήψη της κοινωνίας μας. Το σκηνικό λαμβάνει χώρα έξω από σούπερ μάρκετ μεγάλης αλυσίδας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ανυποψίαστος κύριος μεγάλης ηλικίας βγαίνει από το εν λόγω κατάστημα και αφού έχει διανύσει πολλά μέτρα, υπάλληλοι τον ακινητοποιούν και προχωρούν απροκάλυπτα σε σωματικό έλεγχο, ως άλλοι αστυνομικοί. Με ποιο δικαίωμα προβαίνουν άνθρωποι σε μια τέτοια κίνηση; Ακόμα και αφού αποδείχτηκε η αθωότητα του εν λόγω κυρίου και παρά τις πιέσεις αυτοπτών μαρτύρων, οι υπάλληλοι δε ζήτησαν ούτε την αυτονόητη συγνώμη.
Αν αυτό δεν είναι σημάδι σήψης και παρακμής μιας ολόκληρης κοινωνίας, τότε τι είναι; Ο καθένας μπορεί να παίρνει το νόμο στα χέρια του και να συμπεριφέρεται σαν άλλος «Ζορό» για την αποκατάσταση της τάξης; Που είναι το φιλότιμο του Έλληνα; Που είναι ο σεβασμός στο συνάνθρωπο;
Το κακό έχει παραγίνει, και η οικονομική κρίση σε περιπτώσεις όπως η παραπάνω είναι απλά ένα κακό άλλοθι. Άνθρωποι που όλοι τους τη ζωή πρόσφεραν εμμέσως και αμέσως σε αυτήν τη χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι τέτοια γεγονότα συμβαίνουν κυρίως απέναντι σε αβοήθητους ανθρώπους.
Είναι γεγονός πως η οικονομική κρίση μεταβάλλεται σε ηθική. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να αλλάξουμε. Δεν είμαστε ζώα σε μια κοινωνία ζούγκλας. Είμαστε άνθρωποι, νοήμονα όντα κι έτσι πρέπει να συμπεριφερόμαστε. Οφείλουμε να δείχνουμε το σεβασμό μας στο συνάνθρωπο, οφείλουμε να φέρουμε και πάλι στην επιφάνεια χαρακτηριστικά του εαυτού μας για τα οποία θα είμαστε περήφανοι.