21(+1) ΟΧΙ αξιοπρέπειας για μια ολόκληρη παράταξη.

Το θέατρο του παραλόγου έριξε την αυλαία του χθες το βράδυ. Η ελληνική Βουλή για άλλη μια φορά έκλεισε τα αυτιά της στις αγωνίες του κόσμου. Το νέο, και τελευταίο, ως το επόμενο μνημόνιο είναι νόμος του ελληνικού κράτους.
Δυστυχώς οι φωνές της αντίδρασης δεν ήταν ικανές να κάνουν την πολυπόθητη ανατροπή, ήταν όμως ικανές να σώσουν την αξιοπρέπεια μιας παράταξης. Το κενό εξουσίας που δημιουργείται είναι ορατό. Η δεδηλωμένη υπάρχει μόνο κατ’ επίφαση. Κανένα από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα δεν μπορούν, στην παρούσα τουλάχιστον φάση, να εκπροσωπήσουν κανέναν.
Η κομματική μορφολογία είναι το λιγότερο θολή. Η ανάγκη έκφρασης όλων όσων διαφωνούν γίνεται επιτακτική. Γιατί όμως, να γίνει έξω από τα πλαίσια του κόμματος; Το βίωμα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας το 1993 πρέπει να αποτελέσει φάρο για το σήμερα.
Λέμε ναι στην Ευρώπη, αλλά όχι στην άνευ όρων παράδοση της χώρα στους ξένους δανειστές.
Είναι ώρα να ειπωθούν αλήθειες, και μόνο, από όλους.
Λέει η κυβέρνηση πως αν χρεοκοπήσουμε θα κλείσουν νοσοκομεία και σχολεία, δεν μας είπε όμως κανείς για τα σπίτια μας που κλείνουν από τα μέτρα που προβλέπει το νέο μνημόνιο.
Καλό είναι πριν οδηγηθεί στην τελική του απόφαση ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να σκεφτεί το δικό του όραμα εξόδου από την κρίση που τόσο ξεκάθαρα εξέφρασε με το Ζάππειο 1 και το Ζάππειο 2.