Λίγες μέρες πριν, συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την επανεκλογή της Δημοτικής Αρχής του Γιάννη Κορεντσίδη. Η αλήθεια είναι, πως ελάχιστοι πίστευαν πως το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου 2023, θα εξελισσόταν στο απόλυτο εκλογικό θρίλερ. 160 μόλις ψήφους η οριακή διαφορά, όμως ακόμα κι έτσι η κάλπη έβγαλε νικητή, οι πολίτες επανεπιβεβαίωσαν την εμπιστοσύνη τους στο Δήμαρχο. Η ανάγκη για συνέχεια αποτυπώνεται και στο αποτέλεσμα της σταυροδοσίας των δημοτικών συμβούλων, όπου σχεδόν όλοι όσοι ήταν εκ νέου υποψήφιοι, επανεκλέγησαν και μάλιστα στις κορυφαίες θέσεις.
Οι εκλογές όμως είναι το παρελθόν, ο Δήμος και οι Δημότες δεν θέλουν ούτε πολιτικές αναλύσεις, ούτε εκλογική αποτίμηση. Ένα χρόνο μετά από την επανεκλογή της Δημοτικής Αρχής, οι δημότες απαιτούν πράξεις και το κυριότερο αποτέλεσμα.
Η Καστοριά φθίνει, η Καστοριά παραπαίει και απαιτεί τομές και ρήξεις, υπευθυνότητα και ουσία. Πέντε χρόνια στο τιμόνι του Δήμου κανείς δεν έχει την πολυτέλεια της άγνοιας ή της αποποίησης των ευθυνών ρίχνοντας το ανάθεμα στους προηγούμενους, εξάλλου οι ίδιοι είναι πλέον οι προηγούμενοι.
Και για να προλάβω πολλούς, ναι υπήρξα μέλος της πρώτης θητείας της Δημοτικής Αρχής και μάλιστα στην ιδιαιτέρως σημαντική θέση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου. Μία θέση που νομίζω πως την τίμησα, ασκώντας με ευσυνειδησία και υπευθυνότητα τα καθήκοντα μου. Σίγουρα κανείς δεν είναι τέλειος και αναμφίβολα κι εγώ έκανα λάθη στην άσκηση των καθηκόντων μου, ποτέ όμως δεν είχα ως σκοπό το ίδιον όφελος ή τον υστερόβουλο καιροσκοπισμό. Εξάλλου, από προσωπική επιλογή αποφάσισα να αποχωρήσω και δεν ήμουν εκ νέου υποψήφιος, ακριβώς γιατί διαφωνούσα με τον τρόπο άσκησης της διοίκησης.
Αυτό που έζησα εγώ ως μέλος της Δημοτικής Αρχής, ήταν ο υπέρμετρος συγκεντρωτισμός πέριξ του γραφείου του Δημάρχου. Χαρακτηριστικό ήταν ότι ακόμα και σημαντικές, καίριες αποφάσεις ήταν εν αγνοία των εκλεγμένων συμβούλων.
Όπως φαίνεται η νοοτροπία αυτή δεν έχει εκλείψει. Μόλις προ ημερών γίναμε μάρτυρες της καρατόμησης του Εγγλέζου από Αντιδήμαρχο Τουρισμού και τη μετάβαση του χαρτοφυλακίου του στον ίδιο το Δήμαρχο. Και όλα αυτά λαμβάνουν χώρα τη στιγμή που η Καστοριά παρουσιάζεται σαν κορυφαίος τουριστικός προορισμός. Ωστόσο, στη θητεία της Δημοτικής Αρχής Κορεντσίδη οι Αντιδήμαρχοι Τουρισμού αποπέμπονται με συνοπτικές διαδικασίες, Μουρατίδης, Ρήμος, Εγγλέζος με σειρά τα θύματα του «επιτυχημένου» τουριστικού προϊόντος που λέγεται Καστοριά.
Έχει αναρωτηθεί κανένας γιατί; Προβλημάτισε ποτέ κανέναν γιατί αυτές οι αλλαγές γίνονται βίαια και λαμβάνουν χώρα σε άκαιρες στιγμές; Πολλές οι απορίες, περισσότερες οι φήμες, λιγότερες οι απαντήσεις.
Πάντα πίστευα πως οι Δήμοι δεν μπορούν να διοικηθούν συγκεντρωτικά, πολύ περισσότερο ο Δήμος Καστοριάς. Ο τόπος μας απαιτεί σύμπραξη δυνάμεων, απαιτεί συλλογικές προσπάθειες και όχι προσωπικές στρατηγικές. Ο «Στρατηγός» δεν μπορεί να πάει μόνος του στον πόλεμο, χρειάζεται αξιωματικούς αλλά κυρίως απαιτούνται στρατιώτες στο πεδίο της μάχης. Ο Δήμαρχος έχει την υποχρέωση να βγαίνει μπροστά, να μη φοβάται την ευθύνη, ούτε την έκθεση. Η προσωπική εικόνα δεν πρέπει να είναι προτεραιότητα, αλλά τα προβλήματα των δημοτών.
Προσωπικά, δεν υπήρξα ποτέ μηδενιστής, έχουν γίνει πράγματα στο Δήμο, πιστεύω όμως πως θα μπορούσαν να γίνουν πολλά περισσότερα. Η Καστοριά δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει ούτε μία μέρα και δεν μπορεί να συμβιβαστεί με καλές προθέσεις. Όλοι κρινόμαστε καθημερινά εκ του αποτελέσματος.
Τελικά το ερώτημα που τίθεται είναι, είτε ένα χρόνο μετά, είτε πέντε η Καστοριά άλλαξε; Η Καστοριά έγινε τόπος για να ζεις;
Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα “ΟΔΟΣ” στο φύλλο 1245 στις 24 Οκτωβρίου 2024.