Το 6ο συνέδριο της Ο.Ν.Ν.Ε.Δ. είναι αναμφίβολα για πολλούς, κυρίως από τη βόρεια Ελλάδα, χαραγμένο στη μνήμη μας. Οι μέρες που προηγήθηκαν, το όραμα που είχε καλλιεργηθεί αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο για ό,τι ακολούθησε τα επόμενα χρόνια και οδήγησε και στη σημερινή μορφή τη Ο.Ν.Ν.Ε.Δ..
Είμαι σίγουρος πως σε όλους μας έχει μείνει σαν εικόνα το παρατεταμένο χειροκρότημα προς το Νίκο Λιακόπουλο, ως εκείνη τη στιγμή υποψήφιο πρόεδρο της οργάνωσης.
Σε προσωπικό επίπεδο ήταν το πρώτο συνέδριο στο οποίο είχα την τιμή να εκλεγώ μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, αν και ο δρόμος ως εκεί δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Οι εντάσεις πολλές…
Χρόνια μετά, όμως, μόνο οι καλές αναμνήσεις υπάρχουν, ο καθένας έχει ακολουθήσει το δρόμο του αν και σίγουρα με κάποιους θα ξαναβρεθούμε στα ίδια μετερίζια του αγώνα.