Το 2009 στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έγινε η μεγάλη υπέρβαση αναφορικά με την εκλογή του πρόεδρου. Το σύνολο της κομματικής βάσης, ο απλός ψηφοφόρος της παράταξης είχε τη δυνατότητα να εκφραστεί με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο, σε μία διαδικασία πρωτόγνωρη για το χώρο.
Στο ίδιο μοντέλο κινήθηκαν και οι εκλογές της νεολαίας. Χιλιάδες ΟΝΝΕΔίτες και ΔΑΠίτες συμμετείχαν μαζικά στη διαδικασία ανάδειξης του νέου τους προέδρου. Το κλίμα ιδιαίτερα φορτισμένο αλλά η αντιπαράθεση κρατήθηκε, στο μέτρο του δυνατού για νεολαίους, σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο.
Φέτος καλούνται και πάλι(;) οι νεολαίοι της παράταξης να εκλέξουν το νέο τους πρόεδρο. Τα δεδομένα όμως είναι τελείως διαφορετικά. Τότε, το 2009, η Νέα Δημοκρατία προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια της μετά από μία ήττα με μεγάλη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ και ήταν αναγκαία μια επανεκκίνηση για τον κομματικό μηχανισμό πράγμα που και έγινε, γι’ αυτό και οι εκλογές επεκτάθηκαν και στη νεολαία. Σήμερα, το 2013, η Νέα Δημοκρατία είναι κυβέρνηση και η προσέγγιση των υψηλόβαθμων κομματικών διαφέρει. Δεν επιθυμεί εντάσεις, ούτε προκλητικές συμπεριφορές από κανέναν στο κόμμα και μάλλον δεν επιθυμεί ανοιχτές διαδικασίες όπου μπορεί να ξεφύγει η κατάσταση.
Μία κατάσταση όπου για την ΟΝΝΕΔ είναι ήδη τεταμένη καθοδόν για τις εκλογές. Η πάλαι ποτέ πρωτοπόρα νεολαία έχει μπει σε έναν φαύλο κύκλο εσωστρέφειας και οξείας αντιπαράθεσης των υποψηφίων. Έλλειψη πολιτικών επιχειρημάτων, τραμπουκισμοί και ξύλο μεταξύ συναγωνιστών συνθέτουν το εκρηκτικό σκηνικό. Όλα αυτά την εποχή που η κοινωνία της κρίσης έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη τα φρέσκα και καθαρά μυαλά. Έχει ανάγκη από νέους άφθαρτους ανθρώπους που θα έρθουν να γκρεμίσουν αυτό που οι προηγούμενες γενιές δημιούργησαν. Η κοινωνία δεν επιθυμεί μία νέα γενιά πολιτικών παλαιάς κοπής, ούτε διατήρηση μιας λανθάνουσας κατάστασης.
Η ΟΝΝΕΔ αν θέλει να ξαναγίνει πρωτοπόρα πρέπει να κάνει τη δική της υπέρβαση. Πρέπει να παραμερίσει πολλά εγώ για να συνθέσει ένα δυνατό εμείς. Όσοι περάσανε από τους κόλπους της ΟΝΝΕΔ αναγνωρίζουν πως αυτό είναι δύσκολο, ίσως και ουτοπικό, όμως τα δεδομένα αλλάζουν, η εποχή τρέχει και η κοινωνία αφήνει με ευκολία σήμερα στο περιθώριο κόμματα και νεολαίες που δεν έχουν άμεσα αντανακλαστικά και δεν τρέχουν πιο γρήγορα από την εποχή τους.
Αναμφίβολα έγιναν σημαντικές προσπάθειες εξωστρέφειας, η ΟΝΝΕΔ έδειξε το κοινωνικό της πρόσωπο, έδειξε πως δεν είναι μία κλειστή ελίτ λίγων και εκλεκτών. Πάνω σ’ αυτή τη βάση πρέπει να κινηθεί και η συνέχεια. Πρέπει να προσέξουν στάσεις και συμπεριφορές οι υποψήφιοι πρόεδροι, αλλά περισσότερο οι συν αυτώ καθώς οι φωνές στο κόμμα αρχίζουν να πληθαίνουν για κλείσιμο της νεολαίας.
Δεν αρκεί η καλή πρόθεση λίγων, δεν αρκεί η θυσία πολλών, απαιτείται η συμβολή όλων ώστε να μην πάει χαμένη η προσπάθεια των τελευταίων ετών και η ΟΝΝΕΔ να μη γίνει μια μακρινή ανάμνηση όλων όσων τη ζήσαμε και την πονέσαμε.